به گزارش طنین باران از آذربایجان‌شرقی، محمد طاهری خسروشاهی، رئیس بنیاد ایران شناسی استان، ۲۴ آبان‌ماه در نشست تخصصی جنبه‌های شعری و ادبی علامه سیدمحمدحسین طباطبایی،با اشاره به ابعاد ادبی و شعری علامه طباطبائی اظهار کرد: در کنار ویژگی‌های فلسفی و تفسیری ایشان، جنبه ادبی و ذوق شعری مرحوم علامه کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
وی افزود: علامه همواره آثار و اشعار خود را به‌صورت محدود و پراکنده نگه می‌داشتند و برخی دست‌نوشته‌های ایشان که می‌توانست مجموعه‌ای از دیوان شعرشان باشد، در اواخر عمر ایشان از بین رفته است.
طاهری خسروشاهی با بیان اینکه علاقه علامه به شعر فارسی و عربی مشهود بود، مطرح کرد: ایشان در شعر عربی به ابن‌فارض و در شعر فارسی به حافظ ارادت داشتند و اشعاری از ایشان به‌صورت پراکنده در خاطرات شاگردان باقی مانده است. یکی از اولین شعرهایی که به‌نام علامه در مطبوعات منتشر شد، مثنوی‌ای بود که عمدتاً متعلق به شاعر عصر صفوی، غزالی مشهدی، بود و تنها دو بیت آن از علامه بود، که نشان‌دهنده پراکندگی آثار شعری ایشان است.
رئیس بنیاد ایران‌شناسی آذربایجان‌شرقی تصریح کرد: مرحوم علامه طباطبایی سروده‌های عرفانی و دینی نیز دارند که مضامین عشق به خداوند و استعاره‌های ادبی مانند گل، بلبل، پروانه و شمع در آن‌ها دیده می‌شود. از آثار شاخص ایشان می‌توان به مرثیه‌ای در سوگ مرحوم آیت‌الله سیدمحمد حجت کوه‌کمری و غزلیاتی مانند «مهر دلدارها» و «مهر خوبان» اشاره کرد که دل‌بستن به جمال الهی و دل کندن از غیر خدا را بازتاب می‌دهند.
وی با بیان اینکه مرحوم علامه به آموزش و تدریس نیز اهتمام داشتند؛ گفت: کلاس‌های حافظ‌خوانی ایشان در قم، گرچه با اعتراض‌هایی مواجه شد، اما به‌صورت مستمر برگزار می‌شد و بیش از دویست غزل حافظ مورد بحث و بررسی قرار گرفت. این جلسات علاوه بر جنبه آموزشی، بازتابی از سلوک ادبی و اخلاقی ایشان بود و به شاگردان کمک می‌کرد تا با مفاهیم عرفانی و معنوی شعر فارسی و شیوه‌های بیان آن آشنا شوند.
طاهری خسروشاهی در پایان اظهار کرد: مطالعه و گردآوری آثار شعری علامه طباطبایی می‌تواند به شناخت بهتر شخصیت جامع و چندبعدی ایشان کمک شایانی کند.
