به گزارش طنین باران با توجه به تعداد زیادی از جنبه های مثبت مربوط به سبک زندگی فعال و سالم و تقریباً بدون عوارض والدین و کودکان مبتلا به (CHD) باید انگیزه بیشتری برای شرکت در ورزش و ورزش منظم را داشته باشند.فعالیت ورزشی به آنها کمک می‌کند تا با افزایش کیفیت زندگی، کمی بیشتر در گروه همسالان خود ادغام شوند، اعتماد به نفس داشته باشند و مستقل شوند.
تحقیقات نشان داده است کودکانی که برای رفتن به مدرسه پیاده روی می‌کنند و یا از دوچرخه استفاده می‌کنند، به طور کلی دارای سطح فعالیت بدنی بالاتری بوده و انگیزه لازم برای اجرای سایر فعالیت های ورزشی را دارند.از یک نگاه دیگر، ورزش، تمرينات ورزشي و فعاليت بدنی می تواند تاثير مثبتي بر روي كل بدن داشته باشد. حتی در بیماران مبتلا به ((CHD، این تأثیر با بهبود رشد حرکتی و عملکرد عضلانی، کاهش وزن بدن و بیماری های متابولیک و همچنین بهبود کیفیت زندگی در کودکان و والدین آنها فراگیر است.با این وجود، خطر عوارض مرتبط با ورزش کم اما قابل ملاحظه است. بر اساس نتایج برخی از پژوهش ها، بیشتر حوادث نامطلوب قلبی عروقی با شرکت در ورزش های رقابتی اتفاق می افتد نه در هنگام ورزش در حالت غیر رقابتی و کنترل شده.
در حالت کلی می توان گفت که: ورزش خطر کلی مرگ و میر را افزایش نمی دهد و به نظر می رسد ورزش و تمرینات ورزشی (SE) در بیماران (CHD) می تواند موثر و ایمن باشد.به طور کلی، به نظر می‌رسد که تنها گروه کوچکی از بیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی وجود دارند که در گروه ریسک های پر خطر قرار می گیرند و باید در مواجه با این نوع از بیماریها نهایت احتیاط و ایمنی را بعمل آورد مانند: آریتمی‌های تهدیدکننده زندگی ،سندرم QT طولانی، سندرم بروگادا، پلی‌مورفیک کاتکول آمینرژیک، تاکی کاردی بطنی (CPVT) یا سایر کانالوپاتی ها، دیسکسیون آئورت و یا فشار خون شدید ریوی.توصیه بر این است که به منظور افزایش ایمنی و امنیت جان بیمار، در ابتدا ممکن است شروع فعالیت بدنی در بیماران (CHD) بوسیله یک سری آموزش های علمی و عملی آغاز شود..
این آموزش ها که در راستای فعالیت های قلبی عروقی و ورزشی است باید در یک محیط تحت نظارت متخصصین قلب و توانبخشی ورزشی صورت پذیرد و پس از کنترل ، نظارت و ارزیابی های دقیق بالینی و پزشکی در یک شرایط ویژه و اختصاصی به فرد اجازه تمرین داده شود. پس از آن، انتخاب نوع ورزش ، روش، شدت، مدت ،تعداد، تکرار، میزان ریسک، میزان آسیب پذیری، نوع درگیری عضلات، تعیین روزهای فعالیت و در حالت کلی (تنظیم دز ورزشی) با توجه به شرایط بالینی بیمار (CHD) باید توسط متخصصین کاردیولوژی و فیزیولوژیست ورزشی تنظیم گردد.
نتیجه گیری : در حال حاضر با وجود مقرون به صرفه بودن این روش، کمتر به این نوع از برنامه های آموزشی پرداخته می شود. بنابراین، به منظور حمایت از بیماران (CHD) توسعه مراکز توانبخشی قلب و عروق با تمرکز بر فعالیت بدنی در حوزه طب پیشگیر لازم و ضروری به نظر می رسد تا با ایجاد این مراکز جدید، بیماران (CHD) بتوانند از مداخلات درمانی کم خطر با فواید بهتر و بیشتر، استفاده کنند.
توضیح مجدد اینکه نویسنده این مقاله هیچ مسولیتی در قبال اجرای فعالیت های ورزشی و بدنی در بیماران (CHD) را نداشته و این مقاله صرفا به جهت افزایش دانش و آگاهی شما عزیزان نگارش شده است.
