به گزارش طنین باران ، «سعید جعفری راد» در سلسه نشست های رسانه ای «رسم خدمت» در تالار خاقانی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: مقدار فروش خارجی و صادرات این پارک در سال ۱۳۹۹ حدود ۲.۵ میلیون دلار بود که این میزان در سال گذشته به ۱۳ میلیون دلار افزایش یافت.
وی عمده محصولات صادراتی شرکت های دانش بنیان مستقر در این پارک را انواع ماشین آلات، کنتور هوشمند، قیر رنگی و قطعات خودرو اعلام کرد و گفت: آذربایجان شرقی به لحاظ هم مرز بودن با کشورهای قفقاز، ترکیه و روسیه به راحتی محصولات شرکت های دانش بنیان را به این کشورها و اروپای شرقی صادر می کند.
رییس پارک علم و فناوری آذربایجان شرقی گفت: این پارک به عنوان هاب (قطب) فناوری ترکیه شناخته شده و در حوزه های مختلف این پارک، صادرات فنارانه را به این کشور صادر می کند.
رییس پارک علم و فناوری آذربایجان شرقی گفت: میزان فروش داخلی محصولات شرکت های دانش بنیان و فناور مستقر در این پارک در سال ۱۳۹۹ حدود ۲ هزار میلیارد ریال بود که این میزان در دولت سیزدهم به ۵۵۰ هزار میلیارد ریال رسید.
جعفری راد، میزان فروش این پارک در سال های ۱۴۰۰، ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ را به ترتیب ۲، ۱۷ و ۳۶ هزار میلیارد ریال اعلام کرد و ادامه داد: فروش محصولات این شرکت ها موجب رشد و توسعه این شرکت ها و تامین نیازهای داخلی شده است.
رییس پارک علم و فناوری آذربایجان شرقی با بیان اینکه این پارک تا سال ۱۴۰۰ جزو پارک های سطح سه کشور و در رده ۲۰ قرار داشت، گفت: با اقدامات انجام شده و افزایش شرکت های دانش بنیان در دولت سیزدهم، اکنون این پارک جزو ۶ پارک سطح یک کشور قرار گرفته است.
جعفری راد، با اشاره به افزایش ۱۸ پله ای این پارک در حوزه بودجه و کسب مقام دوم این حوزه در کشور، ادامه داد: بیشترین میزان تسهیلاتی که این پارک پیش از سال ۱۴۰۰ به شرکت های دانش بنیان می توانست پرداخت کند یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون ریال بود که اکنون این میزان به چهار میلیارد و ۷۰۰ میلیون ریال رسیده است.
وی یادآور شد: برای شرکت های دانش بنیان پس از اخذ تسهیلات، سه سال تنفس در نظر گرفته شده و بعد از آن این تسهیلات را با کارمزد چهار درصد پرداخت می کنند.
رییس پارک علم و فناوری آذربایجان شرقی با بیان اینکه در زمان کنونی در سطح کشور پنج پارک علم و فناوری مسئولیت ارزیابی دانش بنیان شرکت ها را بر عهده دارند، گفت: ارزیابی دانش بنیان شرکت های غرب و شمال غرب کشور بر عهده پارک علم و فناوری آذربایجان شرقی است.
جعفری راد افزود: این پارک جزو پنج پارک کشور است که با معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری تفاهم نامه امضا کرده و بر اساس آن ۳۰ هزار میلیارد ریال اعتبار به شرکت های دانش بنیان پرداخت می شود.
وی گفت: مرحله اول این اعتبار به میزان ۱۰۰ میلیارد ریال در حال پرداخت است.
رییس پارک علم و فناوری آذربایجان شرقی گفت: تعداد شرکت های مستقر در این پارک در سال ۱۳۹۹ حدود ۱۰۸ شرکت بود که این تعداد در سال ۱۴۰۲ به ۳۴۸ شرکت و در سال جاری به ۳۶۲ شرکت رسیده است.
جعفری راد، میزان رشد شرکت های دانش بنیان استان را ۲۳۵ درصد اعلام کرد و ادامه داد: این پارک بعد از استان های تهران، البرز، اصفهان و خراسان رضوی در رده پنجم کشور قرار دارد و بر اساس برنامه ریزی انجام شده تلاش می شود امسال به رتبه سوم ارتقا یابد.
وی یادآور شد: در زمان کنونی ۲۳ مرکز رشد در شهرستان های آذربایجان شرقی و چهار مرکز رشد تخصصی در تبریز وجود دارد که تا پایان امسال تلاش می شود سه مرکز رشد شهرستانی به پردیس تبدیلسانحه سقوط بالگرد در واپسین روز اردیبهشت ۱۴۰۳، به قدری غافلگیرکننده و جانسوز بود که با گذشت ۱۰ روز، هنوز در باور عمومی نگنجیده‌است و فضای عمومی جامعه خود را در وهم و کابوسی ناتمام می‌بیند. در این فضای مغموم و متاثر، طبیعی است که تحلیل سیاسی از آینده ایران و آذربایجان، نمی‌تواند چندان دقیق باشد. با این حال، یک دوره گذار سیاسی، به ناچار، دامن‌گیر تبریز شده که خواه ناخواه باید از آن عبور کرد. فضای ایران و آذربایجان باید، ضمن احترام و تکریم شهدای خدمت، سریع‌تر خود را بازیابی کند و اجازه ندهد این پیشامد غافلگیرکننده، به «اغمای سیاسی» بینجامد. نشان به این نشان‌که رهبر انقلاب، ساعاتی پیش از قطعی‌شدن شهادت رئیس‌جمهور و همراهان، با چشم‌اندازِ رو به جلو، قاطعانه تاکید کردند که «هیچ اختلالی در کار کشور به وجود نمی‌آید و همه کارها اعم از امنیت کشور و امنیت مرزها و امور مربوط به قوه مجریه مرتب و منظم انجام خواهد شد و پیش خواهد رفت.»
این حادثه، داغی مضاعف بر تبریز و آذربایجان است. امام جمعه شهید این دیار، با هفت سال سلوک کم‌نظیر، تمام مرزهای روحانیت و مسئولیت را که از دوره مشروطه تا معاصر، سرد و کم‌جاذبه بود، جابه‌جا کرد. از دیگر سو، استاندار خلاق و پرانگیزه و جوان نیز در مدت چهار ماه، توانست به عنوان یک «استاندار در قامت ملی» جایگاه سیاسی مدیریت استان را در آستانه تحول اساسی قرار دهد.
زوجِ دو مسئولِ شهید در آذربایجان، به شدت همگرا و جذاب بودند و امید می‌رفت که تبریز با این ترکیب مدیریتی، افقی نو در پیش بگیرد. دریغ که آن بعد از ظهرِ مه‌آلود و خون‌بار ارسباران، این افق درخشان را تار و مار کرد.
طبیعی است که با برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری، تکلیفِ مدیریتِ کلانِ کشور، دیر یا زود یک‌سره می‌شود. اما
ماجرا در تبریز و آذربایجان، به سبب پیشینه سیاسی و ویژگی‌های این خطه، متفاوت است. با گذر از این ایام، دو چشم‌انداز متفاوت را برای فضای سیاسی و مدیریتی تبریز می‌توان در نظر گرفت:
۱) چشم‌انداز نخست این است که امام جمعه تبریز از میان روحانیت سنتی و شناخته‌شده تبریز برگزیده شود. این گزینه هر چه باشد، تفاوت‌های ماهوی با سلوک و سیره آیت‌الله آل‌هاشم خواهد داشت. واکنش عمومی، همان جمله‌ای می‌شود که این روزها در میان عامه مردم مطرح است: «هیچ‌کس آل‌هاشم نمی‌شود!»
در این چشم‌انداز، گزینه‌های استانداری آذربایجان‌شرقی نیز از میان نیروهای قدیمی و دم‌دستی مدیریت استان، نظیر مدیران‌کل سابق، نمایندگان قدیمی مجلس، معاونان قدیمی استانداری و … خواهد بود.
نتیجه این چشم‌انداز، قطعاً بازگشت به تبریزِ دهه ۷۰ و عقب‌گرد از مسیر توسعه فرهنگی تبریز است.
۲) چشم‌انداز دوم این است که امام جمعه آینده تبریز، مطابق شیوه غافلگیرکننده انتصاب آیت‌الله آل‌هاشم توسط رهبر انقلاب، برگزیده شود. به خاطر داشته باشیم که انتصاب آیت‌الله آل‌هاشم به عنوان امام‌جمعه تبریز، در خرداد سال۱۳۹۶، برای عموم مردم غافلگیرکننده بود. به فکر هیچ‌کس خطور نمی‌کرد که آیت‌الله آل‌هاشم که به عنوان رئیس سازمان عقیدتی سیاسی ارتش، دارای یک جایگاه مهم ملی و دیسیپلین نظامی بود، به یکباره به عنوان نماینده ولی فقیه در استان برگزیده شود. اما رهبر انقلاب، با چنین انتصاب تحول‌ساز و غیرمنتظره‌ای، مسیر توسعه سیاسی و فرهنگی تبریز را آن‌چنان رقم زد که نتیجه‌اش را در مراسم‌های پرشور تشییع امام جمعه شهید دیدیم. از این رو، پیش‌بینی یک انتصاب غافلگیرکننده از سوی رهبری، برای آینده تبریز و آذربایجان، دور از ذهن نیست.
در این چشم‌انداز، همین پیش‌بینی را در مورد استاندار آذربایجان‌شرقی نیز می‌توان داشت. مرحوم رحمتی، در دوره‌ای به عنوان استاندار آذربایجان‌شرقی انتخاب شد که آینده استانداری، در حوالی چند چهره مستهلک سیاسی، گمانه‌زنی می‌شد. اما او نیز همچون آیت‌الله آل‌هاشم، به رغم اینکه جایگاه ملی و پراهمیتی در کشور داشت (قائم‌مقام آستان قدس و بعدها معاون وزیر و رئیس سازمان خصوصی‌سازی) ورود غافلگیرکننده‌ای به تبریز داشت و در مدت کوتاه، تحسین و شگفتی همگان را برانگیخت.
در این چشم‌انداز امیدوارکننده، قطعاً هستند چهره‌های سالم، پرانگیزه و توانمند که می‌توانند مسیر روشنی برای آینده تبریز و آذربایجان، رقم بزنند. چهره‌هایی که چه بسا برای عموم و حتی خواص، ناشناخته باشد. یک «اگرِ بزرگ و نگران‌کننده» برای تحقق این چشم‌انداز روشن وجود دارد: «اگر لابی‌ها و باندبازی‌ها ابگذارند.» شود.
