به گزارش طنین باران به نقل از اداره روابطعمومی و امور رسانه حفاظت محیطزیست آذربایجان شرقی، نشست منطقهای تشکلهای مردمنهاد محیطزیستی حوضه آبریز دریاچه ارومیه با حضور معاون آموزش و مشارکتهای مردمی سازمان حفاظت محیطزیست، استاندار آذربایجان غربی و مدیران کل محیطزیست استانهای شمالغرب کشور در ارومیه آغاز شد.
این نشست صبح امروز با حضور کیا دلیری، معاون آموزش و مشارکتهای مردمی سازمان حفاظت محیطزیست، رضا رحمانی، استاندار آذربایجان غربی، بازگیر، مدیرکل مشارکتهای مردمی و مسئولیتهای اجتماعی سازمان حفاظت محیطزیست، حجت جباری، مدیرکل حفاظت محیطزیست آذربایجان غربی و محمدحسین حسنزاده، مدیرکل حفاظت محیطزیست آذربایجان شرقی در شهر ارومیه آغاز به کار کرد. در این رویداد، تشکلهای مردمنهاد محیطزیستی استانهای آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، اردبیل و کردستان حضور دارند. نشست طی روزهای ۲۶ و ۲۷ آذرماه به میزبانی شهر ارومیه برگزار میشود. محمدحسین حسنزاده، مدیرکل حفاظت محیطزیست آذربایجان شرقی در سخنانی با اشاره به سابقه فعالیت خود در حوزه مردمی محیطزیست گفت:«امروز اینجا نه بهعنوان مدیرکل، بلکه بهعنوان کسی که سالها در بدنه تشکلهای مردمنهاد و با حداقل امکانات برای محیطزیست این سرزمین تلاش کردهام حضور دارم. بیش از ۲۵ سال است که برای دریاچه ارومیه همصدا بودهایم، اما متأسفانه نتایج چندانی حاصل نشد؛ با این حال امروز بیش از هر زمان امیدواریم که بتوانیم آن را به وضعیت پیشین بازگردانیم. مردم و دولت با هم سرنوشت احیای آن را رقم خواهند زد.» وی با تأکید بر ضرورت مشارکت جامعه مدنی در حکمرانی نوین محیطزیست افزود:«تشکلهای محیطزیستی دیگر صرفاً ناظر یا منتقد نیستند، بلکه باید شریک تصمیمسازی، همکار اجرایی و بازوی اجتماعی نظام مدیریت محیطزیست کشور باشند.» حسنزاده چالشهای زیستمحیطی شمالغرب کشور را «درهمتنیده و پیچیده» توصیف کرد و گفت:«از بحران آب و وضعیت دریاچه ارومیه گرفته تا فرسایش خاک، آلودگی هوا، تخریب زیستگاهها و تغییرات اقلیمی، همه مسائلی هستند که با نگاه تکبعدی قابل حل نیستند. باید دانش دانشگاهی، تجربه محلی و مدیریت دولتی در کنار هم قرار گیرند و در این میان نقش تشکلهای محیطزیستی بیبدیل است.»
مدیرکل حفاظت محیطزیست آذربایجان شرقی در پایان تأکید کرد:«فعالان محیطزیست زبان گویای طبیعت و پل اعتماد میان جامعه و حاکمیت هستند. ما در سازمان حفاظت محیطزیست خود را موظف میدانیم که فضای گفتوگو، اعتماد متقابل و مشارکت واقعی را تقویت کنیم. از سر ضرورت و نه تعارف، میگویم که ما به نقد دلسوزانه، پیشنهادهای عملی تشکلها و حضور مؤثر مردم در فرایندهای تصمیمگیری نیاز داریم.»
