گزارش

۰۷تیر

تشییع شهدای اقتدار ایران

طنین باران، آیین بدرقه باشکوه ملی تشییع شهدای جنگ ۱۲ روزه ایران در مقابل تجاوز رژیم صهیونیستی صبح شنبه ۷ تیر ۱۴۰۴ همزمان با دوم محرم ۱۴۴۷ در تهران در حال برگزاری است.

۰۶دی

چشم انداز اقتصادی آذربایجان شرقی با تاسیس صندوق توسعه

۲۱آذر

تبریز به سرفه افتاد

۱۷مرداد

اهمیت توجه به صنایع تبدیلی استانهای تولیدمحور

نیاز مُبرم آذربایجان شرقی به توسعه صنایع تبدیلی

۱۵تیر

این مرد صلح می خرد

طنین باران، تعدادی از ریش سفیدان سرشناس، متعهد و خوشنام به عنوان صلح یار با شورای حل اختلاف همکاری کرده و سعی می کنند با متقاعد نمودن طرفین پرونده ها را ختم به خیر کنند.

۲۷خرداد

نه جشن تولد است نه عروسی!

طنین باران، اینجا خبر از یک جشن است، جایگاه با بادکنک‌های سفید و صورتی به زیبایی تزیین شده، پروانه‌ها روی بادکنک‌ها می‌رقصند، کیک‌های خوشمزه روی میز دلبری می‌کنند ولی نه جشن تولد است نه جشن عروسی.

۲۳خرداد

طنین باران، با وجودی که ۲۷ هزار بیمار در سراسر کشور منتظر اهدای عضو هستند ولی ما گوهرهای گران‌بهای وجودمان را زیر خروارها خاک سرد دفن می کنیم در حالی که ۸ عضو بیمار مرگ مغزی شده می تواند بسیاری از بیماران را نجات دهد.

۳۰اردیبهشت

روایتگران امید

طنین باران، رتبه دوم ایران در فناوری سلول های بنیادی، رتبه ششم در تولیدات فناوری نانو، رتبه دهم در فناوری فضایی و افزایش ۳۰ درصدی تولید بنزین و تبدیل شدن به صادرکننده فولاد جهان از جمله خبرهای خوش رویداد رسانه ای جام امید است.

۳۰اردیبهشت

هدیه سرخ برای نجات زندگی

طنین باران، ساعت ۹ شب قرار عاشقانه مادر و پسر بود، صدای نور دیده اش هر شب در گوشش می پیچد. بیقرار می شود و دلتنگ.آخر پسرش خیلی هوای دل مادر را داشت.

۲۴اردیبهشت

۹ سال مشق عشق، در دل کوهستان

طنین باران، در روزهای برفی و کولاک حدود سه ساعت طول می کشد به مدرسه برسم ولی همه این سختی ها به باسواد شدن بچه های روستا می ارزد.

۲۲اردیبهشت

مردی که برای خودش دست و انگشت مصنوعی ساخت!

طنین باران، آقا مهندس جوانِ قدبلند با کت و شلوار مشکی وارد تالار شد، به راحتی کتش را درآورد و پشت صندلی انداخت و نشست. گفتم اینکه دستش قطع نشده! همه چیز از یک استوری اینیستاگرامی آغاز شد، نوشته بود" یول تاک.همه شما دعوتید به روایت زندگی مردی که برای خودش دست مصنوعی ساخت. دیدار ما در مرکز رشد و نوآوری دانشگاه تبریز".مشتاق شدم در این دیدار روایتی شرکت کنم و تجربه زندگی همشهری تبریزی را بشنوم.ساعت ۱۱و ۴۵ دقیقه ظهر به مرکز رشد و نوآوری دانشگاه تبریز می رسم، نام تالارهای مرکز رشد را یکی یکی می خوانم تا به تالار محل جلسه برسم. تالار جویبار، برکه، باران و تنگه.حس می کنم در دانشکده ادبیات قدم می زنم. جلوی تالار تنگه دانشجوی جوانی ایستاده و مهمان ها را به تالار باران راهنمایی می کند. روی کاغذی نوشته ، برنامه یول تاک در تالار باران برگزار می‌شود و آن را به در تالار تنگه می چسباند. به تالار باران می روم و در کنار دانشجویان و فناوران می نشینم. دانشجویان رشته های مختلف در زمینه علم و فناوری حضور دارند.راس ساعت اعلام شده آقا مهندس جوانِ قدبلند با کت و شلوار مشکی خیلی شیک و مجلسی وارد تالار باران شد.به راحتی کتش را درآورد و پشت صندلی انداخت و در جایگاه مهمان برنامه نشست.از فاصله ای نه چندان دور به دقت نگاه کردم و گفتم"اینکه دستش قطع نشده برای خودش دست مصنوعی بسازد."فکر می کردم الان فردی را می بینم که با دست مصنوعی خودساخته به جلسه آمده.

۱۹اردیبهشت