درمناطق پایین شهر تبریز مدارس دولتی وجود دارند که امکانات و شرایط تحصیل در آن بسیار متفاوت تر و بهتر از مدارس غیر انتفاعی در بالا شهر تبریز با شهریه های میلیونی است.مدارس دولتی که با وجود مدیرانی کارآمد و توانمند با هزینه ثبت نام یکصد و یک هزار تومانی (تعرفه دولتی) با مدارس غیرانتفاعی لوکس با شهریه چند ده میلیونی رقابت میکنند و به دلیل داشتن فضای بزرگتر کلاسهای آموزشی ،حیاط،راهرو، سرویس بهداشتی ، آزمایشگاه و… برای استفاده دانش آموزان، همیشه یک سر و گردن بالاتر از غیر انتفاعی ها، پیشتاز در خدمت و تعلیم و تربیت به بچه های سرزمین پهناور ایران اسلامی هستند.

فرید کیانی مدیر دبستان دولتی عمار و شهیدان بهرامی زاده از مدیرانی است که با احساس مسئولیت در خدمت به دانش آموزان،و ارتباطی که با خیرین مدرسه یار دارند،مدرسه را به بهترین شکل ممکن تجهیز و نگهداری کرده اند.آسفالت حیاط مدرسه توسط خیر حاج حسین فتاح زاده بصورت رایگان،نصب پرده برای تمامی کلاسها،تعویض سردرب مدرسه،ترمیم نوشته های دیوار، فعالیت های پژوهشی بروی دیوار راهروها،نقاشی تمامی کلاسها بصورت تمام ساحتی و متناسب با سن دانش آموزان و شاداب سازی محیط حیاط و داخل کلاس ها،رنگکاری موزاییک های کلاس های آموزشی، رنگکاری دیوار و ضد عفونی و تمیز کاری شیر آلات سرویس بهداشتی و … از ابتکارات این مدیر خلاق و خوش ذوق میباشد.

کیانی فقط به یک موضوع از زبان استاندار فقید آذربایجان شرقی مرحوم مالک رحمتی اشاره کرده و میگویند: یک بهانه برای کار کردن کافیست و به نظرم هر کسی در جایگاه و مسئولیت خودش با در نظر گرفتن حق تعالی میتواند تمام تلاش خود را برای رشد و پیشرفت این مملکت انجام دهد و ما شکرگزاریم که موهبت الهی شامل حال بنده و همکارانم بوده که درخدمت دانش آموزان باشیم تا نهایت تلاشمان را برای موفقیتشان انجام دهیم.در واقع شور و هیجان دانش آموزان برای رسیدن به جایگاهی که در ساختن کشوری آباد نقشی بعهده گیرند، شوق خدمت را در هر مدیری برمی انگیزد و بنده و همکارانم را در خدمت صادقانه به دانش آموزان تشویق می کند.
از آنجایی امکانات نواحی آموزش پرورش بصورت عادلانه در بین مدارس تقسیم میشود قطعا نقش مدیران در تجهیز و نگهداری مدارس و ایجاد فضایی ایده آل برای تحصیل دانش آموزان بسیار مهم بوده و استفاده از فکر نوین،خلاقیت،توانایی و استعداد های ایشان لازمه رشد و پیشرفت تمامی نواحی آموزش و پرورش میباشد.
